Η οσφυαλγία ,ταυτόχρονα με τον πονοκέφαλο, αποτελεί κάτι το οποίο πρακτικά κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή στην ζωή του θα βιώσει. Αφορά την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης του (lumbar area εξ´ού και το λουμπάγκο). Είναι ένας οξύς πόνος ο οποίος στην οξεία φάση του πολλές φορές αναγκάζει τον πάσχοντα να “διπλώσει” προς την πάσχουσα περιοχή αδυνατώντας να σταθεί όρθιος.
Έχουν καταγράφει δεκάδες αιτίες οι οποίες προκαλούν να προκαλέσουν οσφυαλγία με συνηθέστερες τις εξής : Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, Εκφύλιση δίσκου, Στένωση μεσοσπονδύλιου διαστήματος, Σπονδυλολίσθηση, Σπονδυλόλυση, Σκολίωση, Κάταγμα, Ρευματοειδή αρθρίτιδα, Σπονδυλοαρθρίτιδα, Ψωριασική αρθρίτιδα, Καρκίνος, Άγχος – Στρες, Κατάθλιψη, Αντανακλαστικός πόνος.
Ο ρόλος του ιατρού είναι να εξετάσει προσεκτικά τον ασθενή ούτως ώστε να εντοπίσει τα ακριβή αιτία τα οποία προκάλεσαν την κατάσταση στον ασθενή και να τον καθοδηγήσει με σαφείς οδηγίες χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους (φαρμακευτικούς και μη) στην ύφεση των συμπτωμάτων και εάν είναι δυνατόν στην πλήρη ίαση.
Οι τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος έχουν άμεσο συσχετισμό με την αιτία που προκάλεσε το πρόβλημα. Στους φαρμακευτικούς τρόπους αντιμετώπισης έχουμε τα “απλά” παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη από το στόμα κατόπιν τις ενδομυϊκές ενέσεις , την επισκληρίδειο αναλγησία και τις παρασπονδυλικές εγχύσεις φαρμακευτικών ουσιών. Επίσης σημαντική βοήθεια παρέχει η φυσικοθεραπεία και ο βελονισμός . Δεν πρέπει να παραβλέπουμε σε καμμία περίπτωση την εξαιρετικά θετική επίδραση της άσκησης σε πρόληψη αλλά και θεραπεία. Η διάκριση της οσφυαλγίας (όπως στα περισσότερα επώδυνα σύνδρομα) μπορεί να γίνει σε χρόνια και οξεία για αυτό και είναι σημαντική η πρόληψη. Όσο ταχύτερα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να γίνει χρόνιο και να το “κουβαλάμε” εφ´όρου ζωής.
